Otrzymuj aktualizacje w czasie rzeczywistym bezpośrednio na swoim urządzeniu, zasubskrybuj teraz.
Diagnoza? – choroba Hashimoto – co to jest i jaka jest przyczyna rozwoju choroby?
Choroba Hashimoto, czyli autoimmunologiczne zapalenie tarczycy jest chorobą, w której układ immunologiczny odgrywa kluczową rolę. Produkuje bowiem dwa rodzaje przeciwciał – przeciwko peroksydazie tarczycowej (anty-TPO) i przeciw tyreoglobulinie (anty-TG). Prowadzi to do powstania nacieków limfocytarnych na tarczycy oraz zaniku komórek pęcherzykowych gruczołu. jest najczęściej występującym typem zapalenia gruczołu tarczowego i najczęściej występującą, niejatrogenną przyczyną hipotyreozy. Choroba Hashimoto jest 5-8 krotonie częściej diagnozowana u kobiet niż u mężczyzn. W ostatnich latach zachorowalność na Hashimoto zaobserwowano w szczególności w grupie kobiet w wieku rozrodczym.
Leczenie polega przede wszystkim na podawaniu hormonu tarczycowego – lewotyroksyny w przypadku występowanie niedoczynności tarczycy. W przypadku braku występowania niedoczynności gruczołu tarczowego nie ma żadnych rekomendacji co do leczenia farmakologicznego.
Nie ma jednej przyczyny rozwoju choroby Hashimoto. Uważa się, że na rozwój choroby Hashimoto mają wpływ czynniki:
· środowiskowe – dym tytoniowy, stres, infekcje wirusowe,
· żywieniowe, w tym niedobór selenu bądź nadmiar jodu,
· predyspozycje genetyczne,
· inne choroby autoimmunologiczne (bardzo często choroby autoimmunologiczne występują przynajmniej w duecie).
Objawami choroby Hashimoto i współwystępującą niedoczynnością tarczycy są:
· wypadające włosy,
· uczucie ciągłego zmęczenia i nadmierna senność,
· problemy z koncentracją,
· spowolnienie perystaltyki jelit oraz zaparcia,
· stany depresyjne,
· wole tarczycowe,
· przyrost masy ciała,
· zła tolerancja zimna,
· osłabienie siły mięśniowej.
Hashimoto a nadwaga i otyłość
Badania naukowe pokazują, że osoby z niedoczynnością tarczycy typu Hashimoto charakteryzują się wyższym BMI oraz obwodem pasa niż osoby zdrowe. Oprócz ustabilizowania hormonów tarczycy, które wpływają na metabolizm ważnym aspektem w utrzymaniu prawidłowej masy ciała u pacjentek z chorobą Hashimoto jest równowaga hormonalna. Utrzymanie odpowiedniego stosunku estrogenów i progesteronu będzie również wpływało na masę ciała. Właśnie estrogen jest jednym z czynników sprzyjającym rozwój Hashimoto, dlatego też częstsza zapadalność występuje u kobiet. Istotne jest, aby nie było przewagi estrogenowej w organizmie. Nadmiar estrogenów poprzez pobudzanie wątroby do tworzenia globuliny wiążącej hormony tarczycy sprzyja niedoczynności tarczycy. Globulina zmniejsza bowiem dostęp do wolnych hormonów. Inną zależnością może być to, że nadmiar estrogenów sprzyja również kumulacji miedzi w organizmie, a ta działa przeciwstawnie względem cynku. Zmniejszenie dostępu do tego pierwiastka sprzyja powstawaniu insulinooporności, który również ma istotny wpływ na kumulowanie się nadmiaru tkanki tłuszczowej. Warto wspomnieć, że niektóre doustne środki antykoncepcyjne biorą udział we wzroście stężenia miedzi we krwi.
Hashimoto a predyspozycje genetyczne
Na podstawie badań naukowych na bliźniętach jedno- i dwujajowych ustalono, że zachorowalność na chorobę Hashimoto jest przede wszystkim zależna od predyspozycji genetycznych, a w następnej kolejności od czynników środowiskowych. Wśród czynników genetycznych można wymienić polimorfizmy: HLA (główny układ zgodności tkankowej) i CTLA-4 (cytotoksyczny antygen 4 limfocytów T).
Hashimoto a nadmiar jodu w diecie
Na podstawie badań epidemiologicznych oraz eksperymentów na modelach zwierzęcych ustalono, że spożycie jodu może mieć najbardziej znaczący wpływ w rozwój
choroby Hashimoto. W krajach, w których wprowadzono programy profilaktyczne chorób wywołanych niedoborem jodu (w tym w Polsce), polegające przede wszystkim na wzbogacaniu żywności tym pierwiastkiem, zaobserwowano wzrost częstotliwości występowania autoimmunologicznych chorób tarczycy. Natomiast w populacjach zagrożonych niedoborem jodu występowanie choroby Hashimoto jest niższe niż tam, gdzie jego spożycie jest wystarczające. Zmniejszenie spożycia jodu skutkuje obniżeniem zachorowalności na autoimmunologiczne choroby tarczycy.
Hashimoto a niedobór selenu w diecie
W przekrojowym badaniu epidemiologicznym przeprowadzonym na populacji chińskiej, gdzie zawartość selenu w glebie określona jest jako niska lub adekwatna, udowodniono, że niskie spożycie selenu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia chorób tarczycy. Gruczoł tarczowy jest organem, który gromadzi największą ilość tego pierwiastka, ponadto tarczyca i mózg posiadają specjalne mechanizmy absorbujące i magazynujące selen, nawet w czasie ogólnoustrojowych jego niedoborów. W ustroju selen występuje w formie aminokwasu — selenocysteiny, który determinuje enzymatyczną aktywność selenoprotein, które chronią komórki tarczycy oraz innych organów przed stresem oksydacyjnym, jest to:
· peroksydaza glutationowa (GPx),
· reduktaza tioredoksyny (TRx),
· dejodaza jodotyroninowa (DIO),
Ostatnia katalizuje reakcje konwersji hormonów tarczycy w tkankach obwodowych oraz w tarczycy.
Choroba Hashimoto to złożony proces autoimmunizacyjny, który może zostać wywołany przez konkretny czynnik środowiskowy przy jednoczesnym występowaniu predyspozycji genetycznych i obniżeniu funkcji limfocytów. Prowadzi to do zaburzenia immunologicznej tolerancji na własne tkanki, powodując agresję organizmu wobec autoantygenów i w konsekwencji niedoczynność spowodowaną postępującą destrukcją tarczycy. Aktualny stan wiedzy wskazuje, że wśród czynników środowiskowych predysponujących do przewlekłej limfocytarnej choroby tarczycy istotną rolę odgrywają nadmiar jodu i niedobór selenu w diecie.
Dziękujemy za przeczytanie całego artykułu. Mamy nadzieję, że przyniósł on Państwu odpowiedzi na nasuwające się Państwu pytania. Jeżeli potrzebujecie Państwo więcej wiedzy w tym zakresie, zapraszamy do czytania pozostałych artykułów na naszym portalu.
Jeżeli Państwo lub Państwa bliscy mają problemy skórne, zobaczcie jakie możliwości daje stosowanie dermokosmetyków onkologicznych Oncoria. ONCORIA.COM I POLSKIE DERMOKOSMETYKI DO TWARZY I CIAŁA
Chcesz skonsultować swój przypadek z lekarzem?
Zapraszamy do kontaktu telefonicznego pod numerem przychodni 500 265 605.
Źródła:
1. Zakrzewska E, Zegan M, Michota-Katulska E. Zalecenia dietetyczne w niedoczynności tarczycy przy współwystępowaniu choroby Hashimoto. Bromatol Chem Toksykol. 2015;48(2):117–127
2. Kawicka A, Regulska-Ilow B. Metabolic disorders and nutritional status in autoimmune thyroid diseases. Postepy Hig Med Dosw. 2015; 69:80–90
3. Dominika Gier, Lucyna Ostrowska, Choroba Hashimoto a otyłość, Varia Medica 2019, tom 3, nr 3, strony 238–242
4. Główny Urząd Statystyczny: Stan zdrowia ludności Polski w 2004 roku. GUS, Warszawa 2016: 100–121
5. Saverino D, Brizzolara R, Simone R, et al. Soluble CTLA-4 in autoimmune thyroid diseases: relationship with clinical status and possible role in the immune response dysregulation. Clin Immunol. 2007; 123(2): 190–198
6. Brix TH, Kyvik KO, Hegedüs L. A population-based study of chronic autoimmune hypothyroidism in Danish twins. J Clin Endocrinol Metab. 2000; 85(2): 536–539
7. Duntas L. The Role of Iodine and Selenium in Autoimmune Thyroiditis. Hormone and Metabolic Research. 2015; 47(10): 721–726
8. Fan Y, Xu S, Zhang H, et al. Selenium supplementation for autoimmune thyroiditis: a systematic review and meta-analysis. Int J Endocrinol. 2014